Het aller aller beste toegewenst voor 2008

Lieve Allemaal,

Aller eerst willen wij jullie bedanken voor jullie lieve berichtjes die jullie achter hebben gelaten op onze weblog! Daarnaast willen wij jullie het aller beste toewensen voor 2008!

We zijn alweer twee dagen in Nederland en het is behoorlijk wennen. Naast dat het lekker koud is moeten we ons ritme nog even zien te vinden. Maar dat zal snel genoeg lukken.

We hebben een hele goede terug reis gehad en we zouden deze reis zo nog een keertje willen doen!

Hele dikke zoen en tot snel in ons mooie Nederland

Pien en Ate

Laatste dag Mui Ne

Lieve Allemaal,

Dit is dan ook onze laatste dag inhet beach resort. We hebben behoorlijk uit kunnen rusten en nog een beetje van het zonnetje kunnen genieten. Helaas scheen hij niet volop, het blijkt dat tijdens de jaar wisseling ook het weer veranderd en dat hebben we vanacht gemerkt. Een enorme stortbui van een paar uur kwam langsdrijven. Het heeft hier behoorlijk geregend maar ondanks dat blijft de temperatuur zeer aangenaam. Eigenlijk niet zoveel uitgespookt strandwandelingen gemaakt (want dat kan hier prima) en heerlijk gerelaxed. We vertrekken hier om 12.45 om dan vervolgens weer met de taxi naar Phan Thiet te gaan en van daaruit weer met de trein naar Saigon. Daar zullen we onze laatste nacht in Vietnam verblijven!

Zondag 30 december om 16.30 uur vertrekken we dan weer naar Nederland. Eerst richting Kuala Lumpur daar zullen we rond de klok van half acht landen en dan zal het vliegtuig richting Amsterdam om 23.45 uur vertrekken. Dat is nog wel even wachten. Maar je weet maar nooit of je in Saigon al vertraging hebt. De mensen zijn zich aan het opmaken voor het Tet feest (het nieuwjaarsfeest wat hier het feest is van het jaar en dat wel 3 dagen duurt). We zullen wel zien met nog wat dollars opzak zullen we ons daar nog wel een beetje kunnen vermaken. We gaan er dan vanuit dat we rond de klok van 6 uur in de ochtend weer voet op Nederlandse bodem mogen zetten.

We hebben een super leuke vakantie gehad veel dingen gezien, heerlijk van het land mogen genieten, maar ik kijk er ook wel weer naar uit om weer in ons eigen huisje te zijn en iedereen weer te zien.

Dus ik zou zeggen (mocht er in de tussen tijd geen gelegenheid meer zijn om nog even wat achter te laten op de web log). Tot snel!

Dikke tut,

Pien ( en natuurlijk ook van Ate, maar die is stiekem alweer met allerlei plannen bezig voor Snakeware)

Kerst op de Mekongdelta

Lieve allemaal,

Nu ik het ene verhaal na het andere verhaal aan het typen ben om jullie van onze kerst op de hoogte te brengen zit ik mij te bedenken dat jullie waarschijnlijk met jullie familie in het koude kikkerlandje de kerst aan het vieren zijn. Sommige van jullie zullen al wel heel wat afgejubbeld hebben afgelopen dagen...Wij stiekem ook maar dan midden op straat. Kerstliedjes zijn blijkbaar overal het zelfde al wordt hier kerst op een niet zo uitbundige manier gevierd. Zelfs op kerstnacht en eerste kerstdag wordt er getrouwd en ook op eerste kerstdag gaan de kinderen naar school. 80% van de bevolking is dan ook Boedistisch en daar kennen ze dit kerstfeest niet zo.

Eerste kerst dag om half 8 vertrokken en raakte daar met een leuk Nederlands stel van onze leeftijd aan de praat. Ze waren ook al even onderweg en hadden nog wat kleine plaatsjes aan de oostkust aangedaan. Voordat we bij de Mekongdelta waren moesten we nog 3 uur rijden om op de boot te kunnen stappen. De Mekongdelta is de graanschuur van Vietnam daar wordt de meeste rijst geproduceerd. Ze kunnen dan ook twee keer per jaar hun oogst binnen halen. Aangekomen in Mhy To stapten we op de boot om daar de eerste floated market te zien dit was de kleinste van de 5. Allemaal bootjes met voornamelijk groenten en fruit, boden hier hun waar aan, aan de tussen handelaren. Het was heerlijk vertroeven op het water want het was mega mooi weer, smeren. Want water blijft water. Vervolgens verder gevaren en na een poosje moesten we een aftaking in, omdat het water zo laag stond moesten we dat met kleine bootjes doen. Op de foto's is goed te zien hoe deze bootjes er uitzien. In een klein plaatsje daar gegeten. Daar lagen nog slangen (ja die worden hier naast krokodillen en schildpaden ook gegeten) Met het fietsje terug naar de grote boot. Het water was zo enorm laag dat we zelfs niet met de kleine bootjes over de rivier konden Op Vietnameze fietsje ( dus met de knieen tegen het stuur)fietsen we door de jungel allemaal bloemen, bananenbomen en andere mooie planten staan daar aan de kant van de weg. We zijn ook nog bij een kokosverwerkend bedrijfje geweest waar ze snoepjes maakten en naar een fabriekje dat rijst pannenkoeken maakte en gepoftetijst koeken. In Can Tho zouden we die avond overnachten (vierde grootste stad van Vietnam), voordat we daar waren moesen we nog 3 uren over het water. Voor een echte Friezin is dat geen probleem en heb van al het moois om mij heen genoten. Helaas is er ook veel armoe te zien. De rivier is voor deze mensen heel erg belangrijk, het is hun water voor voedselbereiding, wassen van kleding hun zelf en de vaat en het belangrijkste het vervoer. Wij zouden er waarschijnlijk al ziek in worden als we er in springen maar hun doen er echt alles mee...

We hebben die nacht in een staatshotel geslapen en na zo'n lange tocht op het water wil dat dan ook wel.

De volgende dag zijn we naar een andere floated market geweest de grootste en hebben we nog mogen aanschouwen hoe rijst verwerkt wordt. Ook die dag was het weer, schitterend mooi weer en hebben we een lekker kleurtje gekregen.

Om zeven uur kwamen we aan in Saigon. We besloten die avond om eens geen Vietnamees te eten maar Italiaans en dat was voor de afwisseling best lekker. We moesten de volgende morgen vroeg opstaan want de trein naar Phan Thiet zou om 6.30 vertrekken. 5 uur ging het wekkertje en 6 uur stonden we beneden om op weg te gaan naar het treinstation.

Taxi gepakt en je moet er maar een beetje aan wennen maar als je westers er uitziet moet je per definitie gewoon weg meer betalen. Ook al is het dan nog niet duur. Dit keer ging het een stuk makkelijker om de jusite trein te vinden, het zou nog een lange rit worden zo'n 5 uur. Door de groene landen van Vietnam een erg mooi gezicht, rijst velden, hennepvelden, bananebomen en dragenfruit bomen het wisselde constant af nu eens geen huizen en brommertjes. Half 12 kwamen we aan in Phan Thiet daar wederom een taxi genomen naar Mui Ne. De laatste dagen zullen we hier op een beachresort lekker uit kunnen rusten en neem maar van mij aan het is hier erg mooi. Witte stranden, bulderende zee met mooie golven, palmbomen en niet veel lawaai van verkeer.

Ik zou zeggen een hele fijne avond en neem een lekkere borrel dan doen wij dat ook.

Slik om e snut fan,

Pien

Kerstnacht

Lieve Allemaal

Kerstavond is hier een hele vreemde gewaarwording. Normaal gesproken gaan we kerst avond naar de kerk bijvoorkeur de Martini kerk in Sneek omdat we daar beiden goede herinneringen aan hebben. Maar nu liepen we, Ate in een korte broek en ik in een zomersjurkje, op zoek naar een restaurantje waar we die avond even zouden gaan eten. We hadden een adres meegekregen, bleek toch nog best een eindje lopen te zijn. Daar aangekomen bleek het een drukte van jewelst te zijn. De tent zat behoorlijk vol met voornamelijk Vietnamezen we konden nog net een tafeltje achterin krijgen. De bediening kon geen woord engels maar met wat aanwijzen kregen we waar we om vroegen en het was voortreffelijk (zo wel hoofd als na gerecht tegerlijkertijd). Toen we het restaurantje uitwilden moesten we ons door een wachtrij heen wurmen.

We besloten om ook de terugreis maar met de benen wagen te gaan en dat bracht ons tussen het Vietnameze kerstnachtfeest. Duizende mensen waren op de been met confeti, ballonnen, popcorn en ander lekkernijen. Straten waren uitbundig verlicht ,muziek kwam vanuit allerlei luidsprekers (en deze kerstliedjes klonken ook ons bekend in de oren). Jong en oud was op de been, klein kindje zat in een kerstmannenpakje in het fietsmandje voorop en staarde ons met grote ogen aan. Tussen de Vietnamezen ben je toch een atractie en vooral de kinderogen spreken boekdelen. We hebben met open mond staan kijken naar deze pracht en praal we waren er helemaal bedust van.

Nog een borrel gedronken bij Allez Zoo en daar nog genoten van alles wat voorbij reed op de scooter. Want of je nu alleen op de scooter zit, het kan ook met z'n vieren...Vervolgens op naar ons bedje want de volgende dag moesten we om half 8 weer aantreden om naar de Mekongdelta te gaan.

Tut,

Pien

De Cu Chi tunnels

Lieve Allemaal,

Het is alweer de 27ste nog drie dagen Vietnam en dan is helaas deze reis afgelopen. Maar eerst even de afgelopen kerstdagen beschrijven. Trouwens Ate is weer redelijk de ouwe!

Afgelopen maandag dat moet denk ik de 24 ste zijn geweest zijn we naar de Cu Chi tunnels geweest. Het ondergrondse gangenstelsel wat tijdens de verschillende oorlogen dienst heeft gedaan als scheulkelder maar ook diende als communicatie kanaal tussen de verschillende steden, de zogenaamde ijzeren driehoek.

Het is nog zo'n dikke 2 uur rijden en de busschauffeurs (en ook de taxi chaufeurs rijden hier als draken) heel af en toe zit je dan ook bijna met je neus op de stoel van je voorbuurman of voorbuurvrouw. Vietnamezen rijden namelijk overal zowel rechts, links als in het midden. Doormiddel van de claxon proberen ze zich een weg te banen door het drukke verkeer, al mag dat dan ook niet al te veel baten want niemand kijkt meer op of om als er op een claxon wordt gedrukt.

We zijn door de gids weer even bijgepraat en Saigon telt nu zo'n 10 miljoen inwoners en meer dan 12 miljoen scooters (een voor het werk en een voor het meisje). Je treft hier zelfs vespa's aan. Het is hier dan ook niet alleen maar armoede maar wel veel. Het verschil is alleen enorm!

Het was een behoorlijke warme dag zo'n dikke dertig graden dus het was een stevig ritje. Aan gekomen bij het complex werd eerst een film vertoond. Natuurlijk altijd van 1kant belicht maar goed. 20% van het vechtend volk was vrouw. Die deden niks onder aan de man. Vervolgens zijn we naar de tunnels wezen kijken en na een schuilplaats van een scherpschutters. De tunnels zijn erg klein de ingang is niet groter dan 40 bij 40 cm daarna kunnen wij er als westerling alleen op knieen in verder. Binnenin is het er warm en klam. De schut plaats voor een scherpschutter is 20 cm bij 70 cm Ate kon er dan ook net in. Ze zijn zo'n 1,50 diep deksel erop en je kunt er niks meer van zien. Die Vietnamezen waren wel erg slim. Ook hebben we de vallen gezien waar denk ik menig Amerikaan ingevallen is en ik kan je wel vertellen het zag er niet prettig uit 'Martelwerktuigen' met speren die recht uit de grondstaken. Daarnaast nog verschillende inslagen gezien van een B52 bommenwerper. Al hadden die een voordeel, door de hitte maakte deze bommen de klei waaruit dat gebied voornamelijk bestaat, nog harder (de grond bestaat uit 70% klei en 30% zand) daardoor zaten de Vietnamezen nog veiliger. Het was erg indrukwekkend. De terug reis zijn we met de boot over de Saigonrivier weer terug gevaren naar Saigon, een leuke afwisseling op een bus rit.

We gaan nu even een bakkie doen en zal vanavond even het verhaal afschrijven.

Dikke Kus,

Pien en Ate

Saigon

Lieve Allemaal,

Onze laatste week is vandaag ingegaan, wel vreemd dat we nog maar een week te gaan hebben het is allemaal zo snel gegaan. Al mis ik stiekem het koude Nederland ook wel een beetje. Ieder land heeft zo zijn eigen charme en ben ik erg benieuwd hoe het met een ieder gaat. (en natuurlijk ook met onze Bikkel en Joy)

Terwijl Ate nu ligt te slapen want die is niet helemaal lekker, hij heeft veel last van zijn darmen heb ik even de tijd om het weblog bij te werken. Gister zijn we vanuit Da Nang van Saigon gevlogen. Omdat wij pas halverwege de middag zouden gaan vliegen hebben we nog even door Hoi An gedangeld en plotseling kwamen wij Richard en Alfred nog tegen (dat zijn die twee herenwaar wij mee inHalong Bay hadden gevaren) dit was toch wel toeval. Nog even wat met de heren gedronken en verhalen uitgewisseld. Het was een leuk weer zien en de 29ste zullen we ze weer in Saigon treffen, hoe groot een land kan zijn.

Om half twaalf ging onze taxi naar het vliegveld een klein lokaal vliegveldje (net zo groot als Ede) even eens ging het allemaal heel soepel. Het is een klein uurtje vliegen vanuit Da Nang naar Saigon. Het vliegveld van Saigon is relatief klein als je het vergelijkt met Schiphol (ik denk dat het met 20 gates echt wel ophoudt). Tassen kwamen rapen we zouden ons snel laten onderdompelen in de drukte van Saigon. Want we hadden al van andere reizigers gehoord dat dit nog gekker moest zijn dan Hanoi. Een taxi gepakt (dit ging allemaal een beetje raar en veel te veel betaald voor een ritje maar goed wel op de juiste bestemming aangekomen) want dat is soms ook maar eens afwachten.

Een hotel midden in de trotterswijk (zo als ze dat hier noemen), het eerste district. We kregen een kamer toegewezen, nou ja kamer het was een bezemkast (en dan wat groter want er paste een bed, een kast en een douche in ) maar het had geen ramen. We waren stom verbaasd dat dit kon maar goed dat kun je hier verwachten. Toch gevraagd of we een andere kamer zouden kunnen krijgen, want als je claustrofobies bent zul je nooit een oog dicht doen in zo'n kamer. We hebben nu een kamer met een raam.

De chaos die wij verwacht hadden viel in ons opzicht best mee. Saigon is een redelijk westerse stad en je kunt goed zien dat hier Fransen aan de macht zijn geweest. Het is een drukke stad maar heeft langena niet de charme van Hanoi. Overal tref je grote borden met reclame, winkelcentra en de meest luxe winkeltjes van de verschillende mode merken aan. In een razend tempo heeft Saigon zich ontwikkeld als een miljoenen stad. Er wonen hier zo'n 8,3 miljoen inwoners. Hanoi mag dan wel de hoofdstad zijn van Vietnam maar hier gebeurd het.

Na een heerlijk verkwikkende douche op zoek gegaan naar een eettentje. Toen we ons colaatje kregen begon ons toch wat raars op te vallen. De dames waren wel heel aardig tegen de westerse heren. Ate zei tegen mij: ' Je hebt het weer voor elkaar' Ja het waren hoertjes... zoals ik dat wel vaker doe sleep ik Ate mee door de verschillende hoeren wijken van de steden en dus nu een eetcafeetje. Het is wel comisch te zien hoe de dames hun best doen om een westerse man aan de haak te slaan. Richard en Alfred hadden ook al genoeg aanzoeken gehad...Waarschijnlijk symboliseerd een Westerse man rijkdom. Het eten was goed in te nemen. Nog even door de straten gewandeld maar al snel richting hotel gegaan.

Vanochtend Saigon bekeken, maar omdat Ate niet al te lekker is en het vandaag behoorlijk warm is, 33 graden, besloten we om maar niet al te lang door de stad heen te lopen. Saigon moet je echt leren kennen.

Morgen gaan we naar de Chi Chu tunnels. Dit zijn de tunnels die zijn gegraven tijdens de oorlog met de Amerikanen het moet heel indruk wekkend zijn.

O ja, nog een klein verhaaltje, vanochtend toen ik mijn e mail even zou checken werd ik aangesproken door een oudere amerikaanse man. Hij vroeg of ik Nederlandse was, waarop mijn antwoord ja was. Hij zei mag ik dan even met je praten. Tuurlijk, ik had geen haast. Hij vertelde dat hij leraar was geweest in Alkmaar en dat hij in Nederland zijn gouden jaren had beleefd!Toen hij mij dit vertelde zag ik dat hij tranen in zijn ogen kreeg en sentimenteel weerd. Je kon aan hem zien dat hij vele mooie jaren in Nederland had meegemaakt en dat de nederalnders een paart plekje in zijn hart hebben. Het was zo lief en aandoenelijk. Hij is 83 en nog super vitaal, hij gaf namelijk nog les aan kinderen in verschillende landen. Zulke mensen doen mij wat. Later toen Ate bij ons kwam zitten had hij snel in de gaten wat Ate deed.

Peet bedankt voor de lieve foto's van Brecht, zou je ook nog van Matthys kunnen sturen???

Dikke Kus, Pien

Study = Copy maar wel heel exclusief!

Ja de mensen bij Yaly weten echt wel hoe het goed moet! Er werd veel tijd voor je genomen bij de inmiddels beroemde tailor made shop van Yaly in Hoi An. Beroemdheden als Mick Jager en onze eigen Chris Zegers gingen ons voor. Zelf heb ik een paar overhemden laten maken van de mooiste katoen soorten en dan helemaal custom fit naar favoriet Italian Design, maar als je zelf niet scherp bent dan krijg je een duitse jutte zak of een double breasted jas uit het jaar nul, want hier geldt alleen wat de klant zelf zegt, aanwijst en vertelt dat krijgt hij ook. Wij, ja Pien stelde de mensen bij Yaly echt op de proef met het laten maken van een winterjas stijlvol maar ook stoer, waren niet klanten die zich voor de goedkopere aanschafprijs met een kluitje in het riet lieten sturen. Zowel de hemden als de winterjas zij bijzonder mooi geworden en dat hebben wij dan ook maar even met een gezelligd etentje gevierd aan de rivier.

Dit in één van de meest traditionele restaurants die Hoi An heeft en wel een heel oud Chinees huisje. Echt helemaal super alleen viel hier wel een aantal punten qua bediening en het welkom heten van gasten te verbeteren, want iedereen 'toeschreeuwen' met 'come in pleeee' werkt volgens mij niet helemaal.

Het eten wederom helemaal goed en twee biertjes om te proosten. Daarna een boekenlegger gehaald in verband met nieuwe inspiratie. Daarna nog een borrel gehaald bij een andere gelegenheid waar het ook heel goed zat. Al met al weer een super dag. Oja we zijn vandaag ook op een prachtig wit stand geweest er gebeurt ook zoveel dat je het zelf bijna niet kunt volgen.

Voor al onze familie, vrienden, collega's en vage bekenden een heel goed en super lang Kerstweekend toegewenst en natuurlijk tot snel en dan vanuit Saigon!!!

groet Ate

Hue en Hoi An

Lieve Allemaal,

We zijn een beetje achter geraakt met onze verhalen, maar nu in de verloren minuten omdat het nog geen tijd is om opzoek te gaan naar een volgend eettentje kan ik mooi de Weblog even bijwerken.
Gelukkig beschikken de meeste hotels over een internet verbinding die je vrij gebruiken mag dus dat maakt het wel een heel stuk makkelijker.

Afgelopen zaterdag zijn we in Hue aangekomen met het vliegtuig uit Hanoi. Dat verliep allemaal heel soepel. We hadden een mooie hotel kamer in het centrum van de stad. Hue is een voormalige keizerstad en heeft daardoor ook veel pagodes en tempels, welke wij de volgende dag zouden gaan bezichtigen.
IN de ochtend een beetje regen gehad en twee pagodes bekeken van 2 keizers. Monogamie bestond er in die tijd nog niet. Er was zelfs een keizer die had 500 vrouwen en meer dan 140 kinderen (wat zal hij een druk leven hebben gehad) Helaas zijn veel van de pagodes door de bombardementen vernietigd. Samen met Unesco willen ze dit erfgoed weer opbouwen. Hue bestaat uit twee delen, namelijk de moderne stad waar de hotels en de meeste eettentjes te vinden zijn en de historische stad. De stad wordt gescheiden door de Parfumriver.
Na een dag, een paar pagodes bekeken te hebben was ook wel meer dan voldoende. Ate zijn redenatie was dan ook: ' Kastelen zijn mooier...' Tja als ik 2 kastelen heb gezien heb ik er ook al meer dan genoeg gezien.
Gisteren zijn wij na een tocht van 5 uur in Hoi An aangekomen. Het was wel niet zo'n confortabele rit in de bus alles was geladen, tja zelfs kippen in een plastic tasje...wat zou de dierenbescherming hier wel niet van vinden.
Hier hebben we wederom een heel mooi hotel in het centrum van de stad. Vergeleken met Hue is dit een rustige stad (minder verkeer) Hoi An staat bekend om zijn zijde en het maken van kleding en dat is goed terug te zien in de stad.
Bijna op elke hoek van de straat kun je wel een maat pak of iets anders laten maken. Heb je een plaatje dan maken zij het voor je. Voor ons als kleding liefhebbers kunnen we te kust en te keur. Voor nog geen 80 euro kun je hier een pak laten maken. We besloten dan ook om de volgende dag om ons zelf te verwennen met iets moois en natuurlijk niet te vergeten kijken of we hier wat souveniers in konden slaan.
Omdat wij niet heel vroeg aangekomen waren besloten we eerst maar even om te kijken of we ergens wat konden eten. ONder de lampions hebben we heerlijk onze maaltijd genuttigd. Hoi An is een heel liefelijk stadje waar we beiden ons thuis voelen. Naast de vele kleding winkels is hier ook veel historie te zien.
Ate heeft zich vandaag 3 hele mooie overhemden aan laten meten en ik een winterjas, daarnaast hebben we mooie souveniertjes gekocht. Morgen zullen we de stad verder gaan bezichtigen.

Vandaag was een mooie dag het zonnetje straalde vol enthousiasme en heeft ons een lekker kleurtje gegeven.

Hele dikke zoen en we zullen jullie snel onze kleding showen,
Ate en Pien