Lieve Allemaal,

Het is alweer de 27ste nog drie dagen Vietnam en dan is helaas deze reis afgelopen. Maar eerst even de afgelopen kerstdagen beschrijven. Trouwens Ate is weer redelijk de ouwe!

Afgelopen maandag dat moet denk ik de 24 ste zijn geweest zijn we naar de Cu Chi tunnels geweest. Het ondergrondse gangenstelsel wat tijdens de verschillende oorlogen dienst heeft gedaan als scheulkelder maar ook diende als communicatie kanaal tussen de verschillende steden, de zogenaamde ijzeren driehoek.

Het is nog zo'n dikke 2 uur rijden en de busschauffeurs (en ook de taxi chaufeurs rijden hier als draken) heel af en toe zit je dan ook bijna met je neus op de stoel van je voorbuurman of voorbuurvrouw. Vietnamezen rijden namelijk overal zowel rechts, links als in het midden. Doormiddel van de claxon proberen ze zich een weg te banen door het drukke verkeer, al mag dat dan ook niet al te veel baten want niemand kijkt meer op of om als er op een claxon wordt gedrukt.

We zijn door de gids weer even bijgepraat en Saigon telt nu zo'n 10 miljoen inwoners en meer dan 12 miljoen scooters (een voor het werk en een voor het meisje). Je treft hier zelfs vespa's aan. Het is hier dan ook niet alleen maar armoede maar wel veel. Het verschil is alleen enorm!

Het was een behoorlijke warme dag zo'n dikke dertig graden dus het was een stevig ritje. Aan gekomen bij het complex werd eerst een film vertoond. Natuurlijk altijd van 1kant belicht maar goed. 20% van het vechtend volk was vrouw. Die deden niks onder aan de man. Vervolgens zijn we naar de tunnels wezen kijken en na een schuilplaats van een scherpschutters. De tunnels zijn erg klein de ingang is niet groter dan 40 bij 40 cm daarna kunnen wij er als westerling alleen op knieen in verder. Binnenin is het er warm en klam. De schut plaats voor een scherpschutter is 20 cm bij 70 cm Ate kon er dan ook net in. Ze zijn zo'n 1,50 diep deksel erop en je kunt er niks meer van zien. Die Vietnamezen waren wel erg slim. Ook hebben we de vallen gezien waar denk ik menig Amerikaan ingevallen is en ik kan je wel vertellen het zag er niet prettig uit 'Martelwerktuigen' met speren die recht uit de grondstaken. Daarnaast nog verschillende inslagen gezien van een B52 bommenwerper. Al hadden die een voordeel, door de hitte maakte deze bommen de klei waaruit dat gebied voornamelijk bestaat, nog harder (de grond bestaat uit 70% klei en 30% zand) daardoor zaten de Vietnamezen nog veiliger. Het was erg indrukwekkend. De terug reis zijn we met de boot over de Saigonrivier weer terug gevaren naar Saigon, een leuke afwisseling op een bus rit.

We gaan nu even een bakkie doen en zal vanavond even het verhaal afschrijven.

Dikke Kus,

Pien en Ate